Emoties worden vaak beschouwd als iets wat ons overkomt, waar geen gedachten aan te pas komen, terwijl ze wel door de rede te matigen of te beheersen zouden zijn. De dagelijkse ervaring leert echter dat dit laatste nauwelijks of niet mogelijk is. Filosofen als de Stoïcijnen in de Oudheid, Spinoza in de 17e eeuw en Sartre in de 20e eeuw, dachten anders over de relatie tussen denken en emoties en kregen gelijk van psychologen die, mede door hen geïnspireerd, een rationeel-emotieve therapie (RET) ontwikkelden.
Miriam van Reijen (filosoof) bespreekt in haar lezing de genoemde filosofen, en staat stil bij de onderlinge verschillen. Maar ook de alledaagse prakijk komt aan de orde, omdat zij al jarenlang in de praktijk werkt met een strikt filosofische variant van de RET. Het gaat daarbij niet om het inzetten van de rede tegen de ongewenste emotie (symptoombestrijding), maar om het kritische denken in te zetten tegen de irrationele ofwel onware gedachten die de emoties veroorzaken.
