Een blog van Michiel Nijsen, die mede vorm gaf aan het klimaatprogramma van Studium Generale:
IPCC samenvatting technisch 2013.
De technische samenvatting van een 1000 pagina’s tellend IPCC rapport; niet doorheen te komen zou je verwachten. Dat viel alleszins mee! Toch niet iets om op vrijdagmiddag met een biertje te lezen, maar wel zeer interessante genuanceerde en goed overwogen stukken te bespeuren. Hier wat zaken die mij opvielen. Als jezelf wilt weten wat er echt in staat en wat niet, raad ik je aan zelf een kijkje te nemen!
Over welk rapport hebben we het nu precies? In dit geval bespreken we de technische samenvatting van working group I die zich bezighoudt met projecties van temperatuurverandering en niet zo zeer met impacts of opties om te dealen met klimaatverandering. Dit is meer de bussines van working groep II en III. Zie hier voor een link van het betreffende bestand.
Opvallend is dat de ‘hiatus in global warming’ van de afgelopen 15 jaar wordt behandeld als een belangrijk topic. Hiermee wordt bedoeld dat de opwarming van de aarde in gemiddelde oppervlakte temperatuur gedurende de afgelopen 15 jaar minder snel ging dan verwacht. De bespreking in dit rapport is erg nauwkeurig en open. Het probleem wordt ruimschoots voor het voetlicht gebracht en er wordt gekeken naar de implicaties voor de betrouwbaarheid van modellen en voorspellingen. Duidelijk een voorbeeld waar het IPCC zeer zelfkritisch en nauwkeurig opereert. Uiteindelijk concludeert het rapport met ‘medium’ confidence en gebaseerd op expert judgment dat de hiatus kan worden toegeschreven aan een koelend effect van interne natuurlijke cycli en een verminderde trend in externe warmte toevoer door een relatief beperkte zonne-instraling.
Zoals vrij bekend van IPCC rapporten wordt ook hierbij gebruik gemaakt van een indeling in de mate van zekerheid waarmee uitspraken gedaan kunnen worden alsmede de onderliggende bewijsvoering hiervoor. Er wordt onderscheid gemaakt tussen de mate van overeenstemming in de wetenschappelijke wereld en de kwaliteit van de bewijsvoering om te komen tot de betrouwbaarheid van een uitspraak. Hiernaast zijn er diverse termen die worden ingezet om de waarschijnlijkheid van verwachte gebeurtenissen aan te duiden, die refereren naar een bepaald percentage waarschijnlijkheid. Op zich is dit een zeer nauwkeurige en wel doordachte methode om aan te geven wat de betrouwbaarheid is van bevindingen. Een valkuil kan zijn dat de woorden in de tekst terug refereren naar een bepaald niveau, wat niet direct duidelijk is zonder de onderliggende tabel te bestuderen.
Een belangrijke zin in het rapport staat op blz 60: “it is extremely likely that human activities caused more than half of the observed increase in global average surface temperature from 1951 to 2010”. Hier wordt een belangrijke link gelegd tussen waargenomen temperatuurverschuivingen en ons begrip van het system in de vorm van modellen. De waarschijnlijkheid die wordt aangegeven is ‘extremely likely’ wat gelijk staat aan een waarschijnlijkheid tussen de 95-100%. Onderliggend bewijsmateriaal bestaat onder andere uit multi-signal en attribution studies. Om hier meer over te leren is het aan de orde om het echte rapport in te duiken.
Okee, het taalgebruik is niet altijd helemaal helder in dit rapport. Toch, is er veel nuance en een zelfkritische houding (zeker in het geval van de hiatus). Bovendien moeten we ook niet vergeten wat voor bijzondere prestatie het IPCC neerzet. Met behulp van vele vrijwilligers wordt een grote effort neergezet om vanuit zeer complexe en onzekere wetenschap te komen tot eenduidige conclusies waar wij beleid op kunnen baseren. Hiermee is het IPCC uniek in zijn soort.