Lieve overgroot-oma,

Het duurde vier jaar, maar mijn ouders hebben eindelijk de verhuisdozen uitgepakt die na de verhuizing op zolder zijn gezet. Hiertussen vond ik jouw oude dagboeken en brieven. Wat jammer dat the sketchbook library niet meer online is! Ik had graag je inzending bekeken. Net als jij schrijf ik graag brieven. Leuk (en jammer) om te lezen dat dit in jouw tijd dus al niet meer zo gebruikelijk was. Aangezien we dit gemeen hebben leek het me toepasselijk om je een brief te schrijven.

Ik ben afgelopen augustus 25 geworden en ben zojuist gestopt met mijn opleiding. Deze zomer zal ik werk moeten vinden als ik ooit nog aan een appartement wil komen. Er zijn dagelijks demonstraties sinds de meerderheid onvoldoende credits heeft om aan een goede woning te komen. In de tussentijd moeten we het doen met de cellules vergelijkbaar met legbatterijen uit jouw tijd. Behalve als je geld hebt natuurlijk.

Het lijkt me fijn om mijn eigen inkomsten te hebben, maar ik weet ook dat ik dit doe alleen maar omdat het moet. In de brieven die je aan Sonia schreef vond ik mezelf op haar lijken. Binnenkort werk ik dus fulltime voor weinig loon om te doen wat ik echt wil. Alleen weet ik niet wat dat ‘hogere doel’ is. Hoe weet je waartoe je op aarde bent? Je schreef erover alsof je met filosofie bij het antwoord kwam zonder te zeggen wat dat antwoord was. Heel… filosofisch van je. Al moet ik eerlijk zeggen dat sommige bladzijden uit je dagboek totaal onsamenhangend waren voor me.

Jammer dat je niet meer leeft! In jouw lifetime moest een AI mind nog echt op gang komen. Ik had graag een brief van je ontvangen of gewoon gesproken over levenlessen die je leerde. Misschien had ik dan nu beter geweten wat ik wilde doen.

Tijd om af te ronden. Ik heb zo afgesproken in de lounge met een bedrijfje. De laatste keer startte de app niet op waardoor ik te laat kwam. Niet deze keer!

Liefs,

Je achterkleinkind

Another Letter from the Future by For Love of the World visitor Charis!