Van de mondiale Occupy-beweging wordt gezegd dat ze leiderschap en doel mist. Een verwijt van de pot en de ketel, want zien we in de wereld niet ook een enorm gebrek aan doel en leiderschap in onze gevestigde instituties? Wie weet waar het heen moet mag het zeggen en intussen rommelen we lekker verder.

Over één ding zijn we het wel eens: corruptie is wijdverbreid en destructief. Of je nu een fooi betaalt aan een corrupte agent in een derde-wereldland of jezelf en je vrienden een fikse bonus uit laat keren terwijl je bedrijf of bank net met belastinggeld is gered van de ondergang. Geef het een andere naam, maar corruptie blijft corruptie.

Hoewel we graag kijken naar Eurolanden als Griekenland of Italië, ook in Nederland komt veel meer corruptie voor dan we (willen) denken. Oud-staatssecretaris Michel van Hulten neemt ons mee in zijn scherpe analyses over onze inhalige inborst. Zomaar wat kreten: bonussen, witteboordencriminaliteit, machtsge- of misbruik, mannen en vrouwen, envelopjes, onder de toonbank, klokkeluiders, etniciteit, ras, leeftijd, nepotisme…

Wat kost corruptie ons eigenlijk? Welke misverstanden bestaan er over? Willen we corruptie wel uitroeien of menen we dat een maatschappij niet zonder kan? Discussieer mee en bepaal zelf hoe corrupt onze hele maatschappij misschien is. Hebben Occupiers een reden om boos te zijn? Ja? En op wie dan?