Dertig jaar na 1984, het jaar van Orwell en zijn Big Brother, leven we gemoedelijk in de privacyloze wereld. Eenvoudige burgers als Snowden en Manning zijn inmiddels wereldberoemd. Zij hebben ons uit de privacydroom gehaald door gewoon te vertellen wat zij wisten. Er gaat intussen geen dag voorbij of het zoveelste schandaal bereikt ons op het gebied van de surveillancestaat. We worden echt langs alle kanten in de gaten gehouden: afgeluisterde telefoons, e-mails, kentekens, patiëntendossiers gekoppeld, Google, Amazon, de bonuskaart en de wifi-tracker, alles over ons kan worden ingezien. Iets voor jezelf houden is volstrekt verleden tijd.
Reacties van betrokken overheden en bedrijven bij deze schendingen van onze vrijheden zijn niet hoopgevend. Tot nu toe zijn die vooral gericht op het uitbreiden van de wet om hun handelingen uit de illegaliteit te trekken. Intussen moet het publiek gerustgesteld worden met de verzekering dat op deze wijze ‘diverse aanslagen’ zijn voorkomen. Veel burgers reageren gelaten want ‘zij hebben toch niets te verbergen?!’
Wat zijn de consequenties van dit alles? Leven we feitelijk al in een maatschappij die door Orwells beroemde 1984 werd voorspeld? Waarom komen we niet massaal in opstand? Wie beschermt ons als overheden en werkgevers straks op basis van het sleepnet aan gegevens inmiddels alles van ons weten? Kunnen we op basis van ons aankoopgedrag straks geweigerd worden bij zorgverzekeraars? Hoe lang wordt een jeugdzonde nog nagedragen bij sollicitaties? Tijd voor een grondige evaluatie van de status quo en de nabije technische ontwikkelingen die duidelijk veel sneller gaan dan wij met zijn allen kunnen volgen.
Interessante, romantische sciencefictionfilm speelt zich af in een nabije toekomst waarin de overheid ieders liefdes- en gezinsleven bepaalt. CODE 46 markeert de start van het programma over privacy van Studium Generale Delft. Na afloop is er debat met Patrick van der Duin.
Een mooi voorbeeld van sciencefiction die commentaar geeft op de huidige maatschappij door voort te borduren op hedendaagse ontwikkelingen. In CODE 46 houdt de overheid iedereen in een ijzeren greep. Mensen met de juiste papieren wonen in veilige steden, alle anderen in het onherbergzame buitengebied. Er worden allerlei talen tegelijk gesproken en identiteiten zijn gemixt. Mensen worden gescreend op hun DNA voordat ze een kind mogen verwekken. Voor liefde en lust is geen plaats meer en ongewenste relaties worden met ijzeren vuist bestreden. Als verzekeringsagent William onderzoek doet naar een vrouw die met DNA fraudeert en identiteitspapieren heeft gestolen, wordt hij hopeloos verliefd op haar. In plaats van haar aan te geven stort hij zich in een wilde affaire, waarmee hij onbewust ‘code 46’ overtreedt. De romantische sciencefictionfilm CODE 46 spreekt ook mensen aan die niet van het genre denken te houden. Omdat alle ‘science’ hier ten dienste staat van de ‘fiction’. CODE 46 wordt vertoond als start van het februariprogramma van Studium Generale Delft over privacy. Na afloop van de film is er gelegenheid voor discussie en debat, met Patrick van der Duin, universitair docent Toekomstonderzoek en Innovatiemanagement aan TU Delft.
Voor meer info en toegangskaarten zie www.filmhuis-lumen.nl
Waarom je je wel zorgen moet maken om je privacy. Een survival guide met Hans de Zwart, directeur van Bits of Freedom.
Dertig jaar na 1984, het jaar van Orwell en zijn Big Brother, leven we gemoedelijk in de privacyloze wereld. Eenvoudige burgers als Snowden en Manning zijn inmiddels wereldberoemd. Zij hebben ons uit de privacydroom gehaald door gewoon te vertellen wat zij wisten. Er gaat intussen geen dag voorbij of het zoveelste schandaal bereikt ons op het gebied van de surveillancestaat. We worden echt langs alle kanten in de gaten gehouden: afgeluisterde telefoons, e-mails, kentekens, patiëntendossiers gekoppeld, Google, Amazon, de bonuskaart en de wifi-tracker, alles over ons kan worden ingezien. Iets voor jezelf houden is volstrekt verleden tijd.
Reacties van betrokken overheden en bedrijven bij deze schendingen van onze vrijheden zijn niet hoopgevend. Tot nu toe zijn die vooral gericht op het uitbreiden van de wet om hun handelingen uit de illegaliteit te trekken. Intussen moet het publiek gerustgesteld worden met de verzekering dat op deze wijze ‘diverse aanslagen’ zijn voorkomen. Veel burgers reageren gelaten want ‘zij hebben toch niets te verbergen?!’
Wat zijn de consequenties van dit alles? Leven we feitelijk al in een maatschappij die door Orwells beroemde 1984 werd voorspeld? Waarom komen we niet massaal in opstand? Wie beschermt ons als overheden en werkgevers straks op basis van het sleepnet aan gegevens inmiddels alles van ons weten? Kunnen we op basis van ons aankoopgedrag straks geweigerd worden bij zorgverzekeraars? Hoe lang wordt een jeugdzonde nog nagedragen bij sollicitaties? Tijd voor een grondige evaluatie van de status quo en de nabije technische ontwikkelingen die duidelijk veel sneller gaan dan wij met zijn allen kunnen volgen.
Voor een broodje wordt gezorgd. Op = op!
Na een atoomoorlog is de wereld verdeeld in drie supercontinenten. Winston Smith woont in Londen, dat de hoofdstad is van Oceania. Hij ondergaat, net als alle mensen, het strakke regime dat wordt uitgeoefend door de staat. De mensen hebben er geen vrijheid en er is een totale afwezigheid van privacy. Big Brother loert altijd en overal met camera’s en spionnen. En dan begaat Winston een grote misstap: hij wordt verliefd.
Patrick van der Duin (universitair docent Toekomstonderzoek, TU Delft) geeft een korte inleiding op deze film en gaat na afloop in debat met het publiek.
Voor gratis pizza wordt gezorgd. Op = op!
Discussieavond voor Corps-leden, studenten, en andere geinteresseerden met een journalist gespecialiseerd in privacy, techniek en de moderne surveillancestaat. Na een korte lezing over het onderwerp mag de zaal flink in discussie gaan met Maurits Martijn, uiteraard onder het genot van een goedkoop biertje.
Maurits Martijn is journalist en rapporteert over het dossier Technologie en Surveillance voor DeCorrespondent.nl. Recent verschenen van hem artikelen over Obama en de NSA, de AIVD, censuur, en de surveillancestaat: https://decorrespondent.nl/mauritsmartijn
If you’ve followed the news on Edward Snowden and his NSA leaks, you know that the whole world has suddenly become aware that it is being watched and recorded. From presidents to prime ministers, terrorists to house wives, there isn’t a technologically active person who is free from the prying eyes of the intelligence services of the United States and other powers.
However, when you turn on your laptop or send a Whatsapp message to your friends, it’s not exactly obvious that you’re being watched. If you want to know what’s really going on, the full extent of privacy invasions in the Netherlands for the average person, join us tonight to watch the privacy documentary “Panopticon” with filmmaker Peter Vlemmix. It’s an eye-opener.
Dinner (pizza), drinks, and snacks will be provided, and you are of course welcome to bring your own. The documentary is about an hour long, after which we’ll break for dinner and then have a short discussion with Peter Vlemmix.
Note: the movie is in Dutch with English subtitles. The discussion will be in English.
De laatste maanden zijn inlichtingen- en veiligheidsdiensten volop in het nieuws. Onthullingen over de werkwijze van de Amerikaanse en Britse geheime diensten werpen de vraag op of ook de Nederlandse inlichtingen- en veiligheidsdiensten zich bezig houden met de grootschalige vergaring, combinatie en het gebruik van metagegevens van telefoon- en internetverkeer. Temidden van deze tumult pleitte de commissie-Dessens in december voor de uitbreiding van de bevoegdheden tot interceptie van communicatieverkeer voor de beide Nederlandse geheime diensten. Dat riep in pers en parlement allerlei vragen op over de aard van het gevaar en de noodzaak van ingrijpende bevoegdheden, zoals het onderscheppen van internet- en telefoonverkeer. Wat is er zo gevaarlijk dat dit soort middelen door een overheidsdienst gebruikt mogen worden? En hoe helpen die bevoegdheden dat kennelijke gevaar dan te bestrijden? Dit soort vragen zijn nu eenmaal verbonden met het bestaan van inlichtingen- en veiligheidsdiensten. In deze lezing worden deze vragen in een historisch kader geplaatst. Hoe bepaalt een inlichtingen- of veiligheidsdienst eigenlijk wat gevaarlijk is en met welke methodes werden die gevaren bestreden? Aan de hand van dit soort vragen plaatsen we enkele van de huidige discussiepunten in perspectief.
Constant Hijzen is promovendus en docent aan het Instituut Geschiedenis van de Universiteit Leiden. Hij schrijft een proefschrift over veiligheidsdiensten in de twintigste eeuw in Nederland en onderzoek de relatie tussen die diensten en hun politieke, ambtelijke en maatschappelijke omgeving. Verder geeft hij vakken bij Bestuurskunde, Politicologie, Leiden University College en Geschiedenis op het gebied van inlichtingen(geschiedenis) en Europese geschiedenis.
De onthullingen van Edward Snowden hebben veel losgemaakt, zowel in de Verenigde Staten als bij ons in Europa. Is het op grote schaal afluisteren door overheden en veiligheidsdiensten te rechtvaardigen in naam van onze veiligheid, of draagt het juist bij aan ons gevoelvan onbehagen en paranoia?
Op de stelling “Edward Snowden moet politiek asiel krijgen in Nederland” gaf Maarten van Rossem de volgende reactie:
“Persoonlijk sta ik niet te trappelen om hem politiek asiel te verlenen, al heb ik daar natuurlijk niks over te vertellen. Ik zie niet in waarom Nederland dit zou moeten doen. Hij heeft immers al asiel in Rusland en het verlenen van politiek asiel aan Edward Snowden zou de relatie met Amerika op scherp zetten.
Het is eigenlijk een lachwekkende vertoning dat er zo’n brede verontwaardiging heerst over de afluisterpraktijken van de inlichtingendiensten: iedere regering wist het. En laten we eerlijk zijn: we luisteren zelf ook af. Door alle ophef komt de ware oorzaak helemaal niet aan het licht. Namelijk de paranoïde sfeer die sinds 9/11 is gekweekt en de veiligheidsmogendheden die sindsdien steeds verder zijn uitgebreid. Daar zou de discussie over moeten gaan.” – Maarten van Rossem
Drawing on her experiences as an MI5 intelligence officer-turned-whistleblower who had to go on the run around Europe, as well as her current work as a writer, commentator, and a Director of Law Enforcement Against Prohibition, Annie Machon will be discussing the four current global wars: on terror, drugs, whistleblowers and the internet, and suggesting ways that we, as concerned citizens, can resist.
After World War II the peoples of the world, collectively reeling from the violence and barbarity, drew up the Universal Declaration of Human Rights. This is a high water mark in civilisation. Since then, at least in the west, we have enjoyed an unprecedented degree of freedom and prosperity. In the subsequent decades further victories were won around equal rights on issues of race, gender, or sexuality. By the 1990s peace appeared to be breaking out around the world, the Cold War was over, and we all lived in an increasingly connected, globalised village. Or did we….
President Eisenhower coined the phrase “the military-industrial complex”. He recognised that conflict was good for business, and this had implications for future security. He was prescient. After the racial war was won in the USA, they announced the “war on drugs” which has disproportionately hit ethnic communities in America; as the Soviet threat receded, so the Islamist threat came to prominence; and as the free flow of information spread over the internet, so the fight-back began with the copyright wars, surveillance, and the crackdown on whistleblowers and organisations such as Wikileaks. We are now facing the “military-security complex” and an unending, if nebulous, war on concepts.
What can we do about it?
